Eline aldýðýn çay bardaðýný tutuþ þeklini seviyorum... Seviyorum , beni görmek istediðin yerdeki bakýþýný... Yürüdüðün kaldýrýmda önüne çýkan çakýl taþýna bakýþ açýn hele... Seviyorum iþte nedensiz !
Dost meclisinde seni yücelten her cümle sevgine baðlýlýðým... Baþ baþa kaldýðýmýzda gözlerinden ayrýlmamam sadakatim... Elini tutup yürüdüðümüz sahil , baktýðýmýz ufuk tutkumdur... Seninle baþlayýp biten her hayalim inanmýþlýðýmdýr...
Kelimeleri seçerek konuþmaktan vazgeç artýk diyeli ne çok oldu...
Dün yine televizyon karþýsýnda uyumuþsun beni beklerken... Üzerini örterken birkez daha anladým doðru insan olduðunu... Saçýný okþadýðýmda alnýndan öptüðümde üþüdüðünü... Seni saran kiþi olmak ne büyük mutluluk bilemezsin...
Geç oldu , kaldýramam da seni uyu yüreðimin sanrýsýnda ... Hayat bu ya sýkýþýrýz bir koltuða... Sen yaslarsýn baþýný göðsüme , aþk bu ya ... Dünya dursun kimin umurunda...
Aralarsýn ve bakarsýn o derin gözlerinle... Ben düþerim , elimden tutup kaldýrýr mýsýn ? Aramýzda daðlar var , bulutlar üzerinden geçer... Güneþ bildiðimiz güneþ , belki bizim için de doðar...
Yunus Özkan
05.12.2015 18:00 Sosyal Medyada Paylaşın:
Yunus Özkan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.