Köreliyorum artýk ! Ne tuttuðum kalem eskisi kadar naif ... Ne de sesimde o aþk yangýný var... Biler misin beni ?
Son bir kez daha güler misin bilmem ! Ya da ne deðiþir ! Ölen duygular geri gelir mi ? Kaðýt , kalem ile dile gelir mi ? Son buse olup konsan dudaðýma... Nefesi çekilen tenim beni bilir mi ?
Üþüyorum güneþe karþý ! Gölgelerde yaþýyorum bu aralar... Saklandýðým gözlerinden sonra yüzünde yýldýzlar...
Üþüyorum bende bir hal var ! Sakalým bile batýyor bu aralar... Ýmkansýz Türküler dinliyorum duyuyor musun ?
Deðer vermek , onun için deðer demek ! Düþmeden önce tutunmak gerek göz yaþýna... Düþeceksek her deminde bir bir birlikte acý çekmek mi denk ?
Kolay mý seviyorum demek ... Dilin dilim dilim kopsa söylemez hak etmeyene... Deðer verme halinden anlamayana... Koþma peþinden , zehir olup dünyaný yýkana...
Nasihatin gerçek deðerini , düþmeden bilen olmadý... Aþk her geliþinde akýl falan býrakmadý... Taþa deðmesin dediðin de yüreðini sevdiðin... Fýrlatýp attýðý aþkýnla , seni mezarýna uðurladý...
Ölümsüzdür aþk ! Bilmedi...
Yunus Özkan
14.12.2015 00:01
Sosyal Medyada Paylaşın:
Yunus Özkan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.