Her Çıkmaz Anneye Çıkar Özlemekten Çıktığımız Yolda hidayet dal
Her Çıkmaz Anneye Çıkar Özlemekten Çıktığımız Yolda
Annem!
dökme gözyaþlarýný boynumdan karnýma, zehirledim senden gayrý bütün hasretleri, býraktým geçtiðim ýssýz yol kenarlarýnda…
gör ki uyuyamýyorum iþte! kendim içre döne döne sandalyemde. sessiz ve kimsesiz bir zaman boðmacasýnda, kelamý da kilitliyorum ciðerime. bütün iklimler mi ayný, bütün iklimler ikircikli karmaþa!
göremiyorum anahtarýný burnumun dibindeyken þu soyut hapishanemin… gitti bütün sevgililer hiçbirine mi gelmemiþim? bu yüzden mi yaþama uðraþýmý zehirlemiþim?
-kurumuþ çatalýnda uyuduðum akça kirazlar-
süpürge sapý da ehlileþtirememiþ hiçbirimizi annem; bu yüzden aykýrýyýz belki bu yüzden uyumsuz ve huysuz!