Aþk ile yakýlmýþým, sen’li aðýtta Tutuþtu yandý iþte, kalem kaðýtta Býraktýðýn bu külü, lütfen daðýtta Okumasýn kimseler, cümlem senindir
Sorma bana sevdiðim, aðlatan kimdir Ne sitemdir ettiðim, ne sana kindir Gözümdeki perdeyi, giderken indir Görmesin baþka gözler, onlar senindir
Nasýl bir yara açtýn, þair dilime Sensiz tek hece çýkmaz, düþmez elime Býrakma sevdamýzý, gönül telime Titrerken üþüttüðü, suret senindir
Yokluðun cehennemdir, yakmaz sýcaðý Senden sonra þeytanýn, kýrýk bacaðý Melekler imrense de, söner ocaðý Ben hakkýmý devrettim, cennet senindir
Nefsim iblisten beter, soðukta terler Güneþle ýsýnmaz ki, geçtiðim yerler Bakma sen dost aðzýna, kötü de derler Oysa edebim saðdýr, ruhum senindir
Bir iftira nelere, kâdirmiþ meðer Aþka biraz inancýn, olsaydý eðer Yaþatýrdý beni de, verdiðin deðer Cansýz kalýp yattýðým, toprak senindir
Ýsmin sanki kaderin, özlü tanýmý Seçilmiþ bir hançerdi, döktü kanýmý Teslim oldum aþkýna, verdim canýmý Dönsen dirilir belki, karar senindir
Vicdanýn tutar bir gün, canýný yakar Kýyamam, hemen beni gönlünden çýkar Kim demiþ ki sevdiðim, þairler býkar Ýþte bu son yazdýðým, þiir senindir Aldýðým her nefeste, zikrim senindir
Ferit Özmen Sosyal Medyada Paylaşın:
Ferit Özmen Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.