Bir nefes daha aldýk, Sabahýn ensesinden… Üstüne gümüþ beyazý Dökülmüþ bulutlarýn, Ardýna yaslanmýþ daðlarýnda, Beyaz gelinlik tüller gördük birlikte. Uzaklýk önemsizdi elbette, Nefesin deðdiði yerde… Bir “alo” kadar yakýn, Sevginin sýcaklýðý, Eritmeye yetmiþti buzullarý Kýþ’tý ama soðuk deðildi… Nefesteki ýlýklýk, Uzakta bile sýcaktý… Az daha dursak belki de, Dünya bizim olacaktý…!
M.Güneþ
Sosyal Medyada Paylaşın:
Müşteba Güneş Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.