Islanmýþ, yaðmurun yavrularý, Bir baharýn sesli rüzgârlarý, sessiz kuruluðu; Sessiz burukluklarý, Bir anda kurduklarý bu kahverengi diyar, Damlalar, kuru yapraklar ile çamur, Duvar kenarlarýný ter almýþ, Ve ilerleyemeyenler geçmiþten yer almýþ. Eskinin fýsýltýlarý mý bu; Çýðlýklarý mý? Kulak nasýl kabartýlýyordu! Birkaç bez parçasýný, Kýyafetlerimi, üzerimin paçavrasýný, Sofranýn bezini, Yastýðýmýn yüzünü getirdim, Bu içimdeki karanlýk nasýl örtülüyordu.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Sefa Yıldırım Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.