KEMAL
Kardeþ mi kalleþ mi, hangisi söyle,
Yollara barikat kuruyor Kemal,
Sokaklar virane, olur mu böyle,
Arkadaþ askeri vuruyor Kemal.
Ellerinde sopa, belde tabanca,
Korkuyu görünce kaçarlar anca,
Yaþamak istiyor, millet insanca,
Sözlerin yüreði kýrýyor Kemal.
Yakýldý camiler, yakýldý okul,
Diyorsan onlarda, bizim gibi kul,
Daðlardýr rotasý peþine takýl,
Bu millet hesabý soruyor Kemal.
Yaþadýðý yeri, yakýp yýkanlar,
Askere polise kurþun sýkanlar,
Kardeþlik baðýna nifak ekenler,
Bazen tam karþýnda, duruyor Kemal.
Kafan çok karýþýk, bulanýk aklýn,
Sürçü lisan ile kalmadý saklýn,
Bir kýlýf uydurur kýrk bir ayaklýn,
Akýl hocasýný yoruyor Kemal.
Minareye kurþun, huzur bozana,
Terörist diyoruz hendek kazana,
Doðru söyleyene kýzma yazana,
Vatandaþ gerçeði görüyor Kemal,
Peþinden gelenler eriyor Kemal.
03.12.2015/Kadir KÜÇÜKKARATAÞ
Sosyal Medyada Paylaşın:
kadir küçükkarataş Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.