Kýyamete beþ kala
Gökyüzünün çatýrdadýðý
Öfkeli, mor bir buluttan
Cami avlusuna düþmüþ olmalýyým.
Her ne kadar adýmý barýþ koysalar da
Savaþýn çemberinde kalmýþ
Ýsimsiz bir çocuðuyum ben.
Dünyayý cennet sanýrken,
Burasý cehennem,
Günahsýzlarýn cenneti gök yüzünde dediler
Öyleyse ne iþim vardý gözyaþlarýmýn söndüremediði
Ateþ-i mahþerde.
Oysa ki elma çekirdeði kadar küçüktüm.
Düþler sarkýtýrdým masal kitaplarýndan uykularýma.
Yaðmurun toprakla seviþtiði anlarda ,
Ýki kolumu özgürce açarak koþardým yalýn ayak,
Kah uçak olurdum,kah uçurtma.
Bazende gün kuruturdum bir köpeðin dostluðuna sýðýnarak.
Düþlerimden vurdular !
Düþü olmayan kurþun yüzlü adamlar.
Yaþarken sevmeyenler, ölüþümü sevdiler.
"O bir melek, cennettir mekaný "dediler.
Dilek USTA