MENÃœLER

Anasayfa

Åžiirler

Yazılar

Forum

Nedir?

Kitap

Bi Cümle

Ä°letiÅŸim

Dudaklarımda Helin Dolusu Gülüş
savaş karaduman

Dudaklarımda Helin Dolusu Gülüş




10 Ekim 2015 Ankara gar patlamasýnda yaralýlarý taþýrken yüreðimde devleþen kýzým Helin’e…

Ýran’da idama götürülürken ve sanki sokakta çocuklarla el ele yürürmüþçesine idam sehpasýna çýkan, elleri arkadan kelepçeliyken bile çocuklara, dünyaya ve yaþama gülerek el sallayan Majid kavousifar anýsýna…

Güneþinden…
Kýzýl kýyamet açýp solan renginden
Doðuþundan/ batýþýndan
Ve mavisinden gökyüzünün…
Denizinden
Ýçime vurup duran dalgalarýn
Ve martýlarýn sesinden
Serin dað rüzgârlarýndan
Yüreðimin yangýnlarýna düþen yaðmur tanelerinden
Ve çýlgýn bir sel gibi akýp giden sularýndan nehirlerin
Bilmem, kaç bin ýþýk yýlý önce
Ýnce bir dal gibi kopartýldým ben…

Suspus olmuþ karanlýðýndan
Gözlerime þavký düþen ay ýþýðýndan
Ateþ böcekleri gibi yanýp sönen yýldýzlarýndan gökyüzünün
Ve en güzel renklerinden/ kokusundan çiçeklerin
Aðaçlarýndan/ dallarýndan/ yapraklarýn yeþilinden
Þarkýlarýndan
Türkülerinden
Aðýtlarýndan dünyanýn…
Kahramanlarýndan, devlerinden, cücelerinden
Ve cadýlarýndan masallarýn
Romanlarýndan, þiirlerinden
Sevincinden insanlarýn
Ve bitmez tükenmez gülüþünden çocuklarýn
Bilmem, kaç bin ýþýk yýlý önce
Ýnce bir dal gibi kopartýldým ben…

Bilmem, kaç bin ýþýk yýlý uzaklara sürgün edildim yine
Ve bilmem kaç bin ýþýk yýlý sonra
Dünyaya açýlan demir kapýnýn ardýndan
“Hadi, git… Son kez olsun kucakla dünyayý ” diye seslendi cellât
“Hadi, git… Son kez olsun kucakla dünyayý ”
Ve -her gün çocuklaþan ellerimin içinde
Mavi bir bilye gibi döndürüp durduðum- dünyaya
Ayakbastým yeniden…

Bilemediler…
Bir nefes aný
Ve bir yürek mesafesi kadar yakýndým oysa
Gittim -göðsümün kafesini parçalayan koskoca bir hasretle-
Yüreðinde sevda, yüreðinde barýþ
Dudaklarýnda gülüþ taþýyan kýzýmý kucakladým
Öptüm… Yüreðinin ta! Orta yerinden
Avuçlarýmýn ortasýnda mavi bir bilye gibi dünya
Okþadým –incitmeye korkarak-
Damla damla sevinçler yaðdýrdým saçlarýna
Nefessiz kalýncaya/ doyasýya
Kokladým durdum dünyanýn en güzel çiçeðini
Boynumda yaðlý urgan
Derinliðine dalýp gittim bakýþlarýnýn
Ve bilmem kaç bin ýþýk yýlý sonra
El salladým…
Dudaklarýmda Helin dolusu gülüþ
“Seviyorum” dedim “seviyorum seni kýzým”
Hoþça kal…

Yýkýldý daraðaçlarý
Ve imkânsýz bir masal aný gibi durdu zaman…

Savaþ Karaduman

“Sen benim dünyam ve dünyanýn bana armaðan ettiði en güzel hediyesin…
Vazgeçilmezimsin…
Yüreðine, aklýna, gülüþüne, gül yüzüne, kývýrcýk saçlarýna kurban olduðum…
Yüreðinde taþýdýðýn insan sevgisine, dünyanýn barýþýna olan inancýna
Ezilenlerin yanýnda saf tutuþuna, kavgana
Zulme karþý boyun eðmeyen asiliklerine ve isyanlarýna
Özgürlük sevdana, aþkýna ve gülüþüne sonsuz saygýyla… “

Baban…

Sosyal Medyada Paylaşın:



(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.