kefareti ödenmeyen sevdalarýn mevsimi
tövbeler üþüyor ihtiras çalan dudaklarda
doðmaya utanan bir güneþin yataðýnda uyuyor
siyah ve mavi
bulutlarýn hýçkýrýklarý gecenin kulaklarýný çýnlatýyor
gidiyorsun...
daðlarýn omuzlarýndan sarkýyor zehirli otlar
ölüme iþtahlanýrken yaþama sevinci
koyu hüzünler demleniyor hasretin sýcaðýnda
köhne þehirlerden kaçýrsam seni diyor yüreðimin delisi
yeminli düþlerimiz daðýtsak metruk gecelere
kanatlarýna lanet yazýlmýþ kuþlar ölse
iniltili göklerde
gidiyorsun...
nefesi dokunuyor mezar kaçkýný ayrýlýðýn
sesin ölüm, sesin diriliþ
sesin heybetli daðlardan kopan devriliþ
deprem korkusu yaþýyor kelimeler sessiz sarsýntýlarla
bir derviþin günaha bulaþmýþ tespihi gibi gün sayýyor gülüþün
dönmüyorsun...
ardýndan ben yalancý
ben hain
ben neye üflemesi yasaklanmýþ neyzen
hiç özlemedim ki seni
bilmiyorsun...
neyim yok ki benim...
frezya
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.