Bahar günü, dallarda açýp duran çiçekken, Döküldüm her rüzgârda, bir kuru yaprak gibi. Topraða karýþtým’ da, savruldum esen yelden Sarýyla boyaladým, ben düþtüðüm her yeri.
Bir zamanlar çiçektim, bir aðacýn dalýnda Bir akþam dolu vurdu, meyva olmadan bana Dalýmdan yere düþtüm, bir bahar akþamýnda, Her gelen bastý geçti, bir kara toprak gibi.
Yeþermez bir dal oldum, bir aðacýn üstünde Yaz gelir meyva mermem, bir kuru dalým diye Çok garip kurtlar düþtü, kurumuþ gövdeme’de, Beklerim rüzgâr essin, düþürsün yere beni.
Hiç kimseler bilmezdir, neler geçti baþýmdan Kurumuþ bir dal oldum, hiç geçmezken aklýmdan Bu yüzden bin dert buldum, býktýðým hayatýmdan Ne olur rüzgâr essin, düþürsün rüzgâr beni.
Hak yolunda ben artýk oldum ahret yolcusu Bahardan yeþermekten, kestim gayrým umudu Meyve vermez dal oldum, olmuþum’da kupkuru Beklerim rüzgâr essin, düþürsün o gün beni.
02 Aralýk 2015-12-02 Ahmet Yüksel Þanlý er
Sosyal Medyada Paylaşın:
a.yüksel şanlıer Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.