Gülaydın

GÜLAYDIN

Dýþarýda deli derya bir yaðmur…
Rüzgârýn türküsüne,
Yapraklarýn alkýþý eþlik eder…
Öyle hüzünlüdür ki bu ezgi,
Gökyüzü dayanamaz döker gözyaþlarýný,
Islatýr âþýklarý bekleyen yalnýz banklarý…
Denizin kabarmasý yaðmura isyanýdýr..
Çünkü ayýrmýþtýr sevdalýsý olan martýlardan…
Sitemler birbirini kovalar…
Ancak dayanamaz ve
Fazla bekletmez gök kuþaðý gelir,
Sýcacýk bir kelime ile;
“Gülaydýn”

Güneþ giderken,
Üzülür gökyüzü…
Gitme der mahcupça,
Yanaðý kýzarýr ufkun….
Sonra zifiri karanlýða gömülür yüzü…
Hasretinden binlerce mumlar yakar göðün tavanýna…
Sonra bir büyük mum daha yakar adýna mehtap der..
Mutsuzdur belki,
Ama bilir ki yüzlerce aþk yaþanýr o mum ýþýklarýnýn altýnda…
Yakamoz telaþlarýný izler…
Geceyi sabaha devreder sabýrla…
Sonra güneþ gülen yüzünü gösterir..
Dilinde bir kelime ile…
“Gülaydýn….”

Ýþte…
Bir yürek düþün…
Yýllarýn acýmasýzlýðýyla,
Yýkýmlarla,
Ýhanetlerle,
Aldanýþlarla,
Yaþanmamýþlýklarla,
Eksik býrakýlmýþ bir yürek, bir ömür…
Ne bir gök kuþaðý bekler havada,
Nede bir güneþin doðuþunu…
Ertelenmiþ zamanlarýn vicdan muhasebesinde
Hep alacaklýdýr bu yürek…
Yarým yamalak bir yaþanmýþlýklar…

Yok yok yok…
Karamsar da deðilim hani…
Kim bilir belki bir gün gelir,
Göðün yüzü maviye döner,
Sabahlarým sarý sýcaða boyanýr,
Ve bir çift ürkek bakýþ,
Bir tatlý gülüþ ile,
Bana seslenir…
“Gülaydýnnnnnnnnnnnnnnnnnn……….”



Sosyal Medyada Paylaşın: