SOKAK ADAMI

Sokaðýn bir köþesinde,
Kir pasak içinde,
Bir tarafýnda sokak kedisi,
Elinde bakkal iþi ucuz þarabý,
Avucunda kaldýrýmlardan kalma birkaç izmarit ile bir adam….
Adý mý belki Hasan belki Ahmet ya da kim bilir ne…
Baðdaþ kurduðu bir karton, sýrtýný dayadýðý taþ duvar,,
Elinde bir resim,
Baþýný dayadýðý yerden hiç gözlerini ayýrmadan
Baktýðý bir resim…
Gece çökmüþ gözlerini bir dakika ayýrmýyordu elindeki resimden..
Uzak mekânlardan gelen inceden bir türkü,
“Olmasaydý sonumuz böyle”
Derinnn bir nefes çekip,
Kirli elleri ile siliyordu sakalýna býyýðýna biriken yaþlarý,
Sokaktaki onca ayak sesine aldýrmadan…

Ýki sigara yakýp iliþtim minder yaptýðý kartona,
Uzattým..
Yorgun elleri aldý sigarayý,
Ve uzunnn bir nefes çekti….
Bir yudum þarabýný da içtikten sonra,
Resmi avuçlarýma býraktý…
Resimde,
Gamzelerine hüzün,
Gözlerine çaresizlik,
Dudaklarýna sitem düþmüþ bir kadýn vardý..
Resim binlerce kere bakýlmaktan deðil ama
Binlerce kez cepten çýkarýlmaktan iyice yorgundu sanki…
Ne benim sormaya nede onun cevap vermeye
Dermaný yoktu biliyordum…
Ve biliyordum ki elden giden deðil de yürekten giden
Çok daha çok sancý veriyordu…
Ve biliyordum ki her þeye derman olan zaman,
Bu noktada çaresiz kalýyordu…
Dakikalarca sustuk...
Birden telaþla cebine atýp,
Yine ayný telaþla çýkardý elini…
Sýmsýký tuttuðu avucundakini,
O salya sümük dudaklarýna götürüp,
Öptü öptü öptü..
Bu sefer gözünden yaþ deðil,
Yitirdiði Aþk akýyordu sanki…
Yitirilmiþ bir aþk……
Titreyen eli indi aðýr aðýr açtý avuçlarýný..
Gözünden dökülen yaþlarla ýslanmýþ
Bir kolye,
Öylece duruyordu kirli avuçlarýnda…
Uzamýþ týrnaklarý ile þöyle bir dokunduktan sonra
Yine dudaklarýyla buluþturdu,
Aþktan kalan ikinci hatýrayý…..
Dudaklarýndan birkaç kelime düþtü karanlýðýn tam ortasýna,
“Ömrümün uzunluðu kadar seviyordum onu”
Dedi ve bir elinde resim diðerinde kolye
Sýrt sütü düþtü yastýk yaptýðý çuvala…
Göz yaþlarý sakalýný býyýðýný býrakmýþ
Artýk þakaklarýna doðru süzülüyordu…
Sessiz sessiz aðlýyordu, hýçkýrýk bile yoktu sesinde…
Sýmsýký sarýlýp emanetlerine ve yalnýzlýðýna
Sýrtýný döndü bana ve sokaðýn cýlýz kalabalýðýna….

Onu býrakýp anýlarý ile kalktým,
Gecenin rengi vurmuþ kaldýrýmlarda
Ellerim cebimde yürüdüm..
Bir süre sonra,
Bir sokak lambasý altýnda durup,
Elimi cebimden çýkarýp
Avucumdaki uður böcekli kolyeye bakýp
Dedim ki;
“ Ne sensiz kalmak
Nede sessiz sessiz köþelerde aðlamak istemiyorum..
Çünkü biliyorum ki sadece kaybeden suçlular hep sessiz aðlar..”
Sosyal Medyada Paylaşın: