Ýspirtolu zamanlarda anýlar sarhoþ gezerken, Hasret kokulu þehirde yalnýzlýk düþleri kurdum. Mazinin kýrýk taþlarý yorgun gönlümü üzerken, Gözlerim nemli bir halde sokak köþesinde durdum.
Þu sazým dertli çalsada hava ayaz yüreðim kor, Yedi cihan yormuþ beni korkma sevdiðim sende yor, O bile yetmez diyorsan al mavzeri eline vur, Aþký yazan kalemimi hüzünler içinde kýrdým.
Sevdamýzýn bahçesini zalim elin etti talan, Güvenmem sana bir daha anladým sözlerin yalan, Buhran içinde yazdýðým kâgýtlarda izi kalan, Gözyaþýn duran þiiri yârim diye diye sardým.
Ömrümüzün baharýnda karattýn yar rübabýný, Kendi elinle kirlettin gönlümüzün turabýný, Ýmbikler ile süzdüðüm aþkýn buruk þarabýný, Dudaklarýmdan süzülen kendi kaným ile kardým.
coþkun mutlu
Sosyal Medyada Paylaşın:
Coşkun Mutlu (Hüznünşairi Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.