YAĞMUR

Yaðmurla uyandým bu sabah
Yine sana iþtiyakla uyandým
Yokluðuna , hasretine, gamýna
Mecalimce dayandým
Gittin kurudu nefesim
Gittin kesildi sesim
Sustum oyunbozanlar arasýnda
Ben, ardýnca sürüklenen divanen
Olmadýðýn hayata da yandým

Saðnaklar süpürürken kaldýrýmdaki ayaklarý
Silinen hatýralarý izliyordu gözlerim
Sokaklar pek bir tenhaydý
Bir nevi þimdilerdeki yüreðim gibi
Kimsesizdi evler, aðaçlar,kuþlar
Yorgundu feri sönen lambalar
Dargýndý bana yaðan yaðmur ve bu sonbahar
Damlalar oynaþýrken camlarda
Hayallerim büyüyordu ebedi
Tutuyordu fikrimi usulca kapýna býrakýyordu
Ah bu ruhumu ateþleyen yaðmurun sesi

Kül rengi sabahýmý
Þehrimin tamamýný
Kuruyan sol yanýmý
Aþk ile yýkayan yaðmur
Senle düþtüm gül yüzlere ipek tenlere
Sýrma saçlara kýnalý avuçlara
Ve de iflah olmaz kýymet bilmez
Vefasýz yüreklere
Yaðdýn ve aktýn durmadan
Damlana hasret aþýklarýn peþinde
Durulup saðnaklarýn çýkýnca perdeye güneþ
Kaynamaya durdu periþan ruhum
Aðzýma,yüzüme, gözüme dolan yaðmur
Ak penceremden gönlüme
Ak ki kalphaneme dolsun beklediðim huzur
Ki sen Hüda’nýn rahmetisin...






Sosyal Medyada Paylaşın: