toy yýllarýmýzdý bilemedik iþte bütün deðerleri x’se verdik yazýk
sesini iyi tanýrým sarar yaralarýmý izi var hâlâ nar çatlaðý kanýyor sanki ayný þarkýdayým çok özlüyorum
gramofon bizim için çalsýn zemheri bile kesemedi ki sesimizi aklýndan o þiiri tut býrak izi kalsýn sende
yüreðim tutar ellerini ellerin mýzrabýn tutsaðý gözlerim gözlerinde asýlý duruyor anlatýyor her þeyi bir bir aklýmdakini kalbimdekini
doldur kadehleri anýsý olan þarkýlarýn sesiyle sus bu kez hiç konuþma sorma ne nasýl diye gel teslim olalým o þiire
erteler mi yoksa sesin mi bilmiyorum iyileþtirecek yaralarý daha geçmedi ki acýlar eþitlenmedi ki x y’ye arada kaldý onca zaman öylece asýlý duruyor yelkovan oysa günler sabýrsýz özlüyorum seni hepsi bildiðin neden
Þükrü BEÞÝKTAÞ
Sosyal Medyada Paylaşın:
Şükrü Beşiktaş Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.