bugün sadece nefes aldým bir kedi gibi miskin miskin uyudum bakýndým sonra tekrar uyudum
birkaç þiir okudum evimi özledim gökyüzüne baktým umut yükseliyordu kanatlarýna bir bez baðladým etrafýmda sonsuz fýrtýnalar yýkanýyordu
bir ara sözlere merak saldým canlýydý ürktüm beni yönlendiriyordu uyutuldum uyudum miskin miskin öðrendim ki sorgusuz yaþamakmýþ mizacým
uyandým kendime kýzdým ben her sabah ne yapýyordum kýzgýn güneþe uzanmýþým bulutlarý sevmiþ ellerim iþim gücüm buymuþ kýzdým yine kendime
insanlar arasýna karýþýrdým bakar bakar etrafa anlamsýz gelirdi nereye bu gidiþ durun ya yerinizde biriniz de beni fark edin ben de insaným
miskin olmakmýþ en güzeli bu kadar havalý varken kedilere bakýyorum elimde birkaç satýr bu bana yetiyor paralarý bulmadan atýyorum çöpe her sabah miskin olsam da ben oluyorum
Sosyal Medyada Paylaşın:
süleyman yıldırım Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.