Bir umutsuz rüzgarın güftesiyim bu akşam... Metinkaya
Bir umutsuz rüzgarın güftesiyim bu akşam...
Bir umutsuz rüzgarýn güftesiyim bu akþam, Yarýnlarýn kör karanlýklarýna kabarmýþ yelkenlerim Karýncalar bile taþýr artýk mutluluðumu Bir arýnýn heybesindeki bal kadar kaldý artýk yaþamaya sevdam Yaðmur damlalarýna arkadaþ oldu; yüreðimdeki hüzün bulutlarý Ayaklarýmýn altýndan çekilen bir dünyada yaþýyorum artýk Nefeslerim; hislerimi kemirmiþ, lime lime yok etmiþ Tel tel dökülen bir hayat kýrýntýsýnýn çöplerini taþýyorum Ruhunu kaybetmiþ bir et yýðýný gibi olan bu bedenimde Gözkapaklarým grev yapýyor gün ýþýklarýna Yürek atýþlarým son çýrpýnýþlarýný sayýyor sanki Martýlar bile gülüyor iþte, vitesi boþalmýþ gibi olan ömrüme Denizanalarý zil takýp oynuyorlar; masmavi sularýn en berrak yerlerinde Tan yeri kýrmýzýdan siyaha dönmüþ; yaktýðým hatýralarýn utancýndan Bir umutsuz rüzgarýn; ýslýk ile çaldýðý bir güfteyim bu akþam Damlardaki kiremitler havalanýyor sanki; bu þarkýnýn þiddet0inden Yarýnlar; kör kuyularýn dibinde bir zaman dilimi benim için Kapkaranlýk bir dehlizin yoldaþý artýk; simsiyah geleceðim Dün; Kahpe tuzaklarý atlattý yüreðim Lâkin, kör karanlýklar içinde; yarýnýmý görmeden öleceðim
Metin Kaya ÝLHAN TRABZON
Sosyal Medyada Paylaşın:
Metinkaya Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.