ne kadar düþlesen uzaksýn aslýnda, üþüme! parmak uçlarýmý acýttýðýndan beri avuçlarýmý uzatýrým sana boþluðu yumrukluyorum bulutlarda yutkunuyorum bana ait olmayan ne varsa sahipleniyorum! canýmýn acýsý yaðmur damlalarýnýn çivi gibi saplanmasýndandýr silüetime.. ah! ne güzeldir þimdi senin göz çukurlarýnda kendi gözyaþlarýmda boðulmak..
Sosyal Medyada Paylaşın:
don vito Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.