YARASA

Güne kör, akla saðýr yürür.
Deðil aydýnlýk gözlere,
Hayallere de düþman görünür.
Karanlýðýn kaný kaynar damarlarýnda.
Kimse görmesin diye,
Iþýksýz, kör kuyulara sýðýnýr.
Rehin gecenin ellerinde,
Haberi olmaz kimseden:
Gündüzden, geceden sýzan iniltiler,
Ninni diye vurur sahillerine.
Karanlýðýn rüyalarýyla uyur,
Karanlýk türküler içinde.
Hep azaltmak istedi karanlýklarý üstünden,
Aydýnlýk, ýþýklý gözleriyle sevdikleri.
Ama o, ýþýklý gözleri oydu.
Üstünlüklerim olsun istedi baþka canlara.
Yýlanýn zehri hayattýr yýlana.
Zulmün gül bahçesini kurdu.
Yüreðinde kara katranlar kaynadý.
Çarmýhýný hiç gevþetmedi karanlýðýn;
Kin zehri bala dönmedi.
Hep istedi, hep istedi.
Rüyada görüp korktuðudur, son görüntüleri.


Sen; yola gelmez,
Ve gelmeyen.
Her zaman canlý kalabilmek için
Derin dehlizlerde
Uykusuna yattýn karanlýðýn,
Ve bir daha uyanmadýn.

Figen Yýlmaz
Sosyal Medyada Paylaşın: