Ne desem ki;

Derin bir iç çekiþ kadar aðýr, mevsimler geçti içimizden


I
Önce göbek baðýndan kestiler düþlerimizi/

Kapatýp gözlerimizi
Derin boþluklarda saklanýp öylece kalsak
Hiç izi kalmasa geçtiðimiz yollarýn
Kendine riyasýz iklime kaysa bulutlar
Ya da kýnýndan çekse acýlarý
Leylekler kadar özgür göç edebilse hayallerimiz.

-Ne desem ki; Ýçim de milyonlarca çocuk öldü!


II

Kýþ düþtü insan yüzümüze üþüdü yüreklerimiz/

Taþ duvar gölgesine sýðýrcýk kuþu gibi tüneyip
Çýrçýr böceði ile peynir çalan kargaya kandýk
Ve her tuðla biraz daha yalnýzlaþtýrdý insan yanýmýzý.

Hani Nisan diyorum, bir nisan þakasý olup
Yeniden doðsak
Aylara bölsek sevgimizi, böldükçe çoðalsak
Keþke hayvanlar kadar sadýk
Isýrdýðýmýz yaralarý dönüp yalasak

-Ne desem ki; Sevgi üstün meziyetti edepsizlik sen çekil!


( derin bir nefes daha yakalýyorum. Renklerin dansýna yakalanmýþ kelebek kadar yaþamsal haklarýmý içime çekerek, dere kenarýnda papatya falý bakan ergen çoban kavalý melodisi yakýyor tenimi sanki çürük mavi rengi. Kirpiklerimin kalkmayan kanatlarý ýsrarcý filim sahnesi gibi, sarý morcivet yeþil gelmeyin üstüme üstüme ne desem ki, hepinizin caný cehenneme…biraz sevgi örtün üstüme)



III

Ýçimden kýrýk i mgeler geçiyor nefes arasý/

Þimdi gözlerimi açýyorum aðýr aðýr
Nefesimi tuttukça gözbebeklerim büyüyor
Mevsimler düþüyor üstüme
Ne ilk ne de son/bahar
Ne desem ki!
Yeni, yeniden aþk hep var.



Ümmü AÞCI
ÜMA




Sosyal Medyada Paylaşın: