Sen Gitme....

ayçiçeklerinin hikayesini bilirmisin??
güneþle birlikte açarlar kendilerini ve batana kadar güneþe dönüktür yüzleri
diridirler hep,mutlu,gülen yüzlerini baktýðýnda görebilirsin;
ve geceyle birlikte kapatýrlar kendilerini
hayata küskün, kendine kýrgýn ,yapraklarý sarmýþ tenini
ve anlarsýn ki güneþe aþýktýr onlar .nefeslerini, renklerini güneþten alýrlar
günebakan derler güneþe sevdasýndan,bir bütün görür kendini güneþle...
eksik yanýný tamamlar ýþýðýyla,sýcaklýðýyla ýsýtýr kendini.
bende bir günebakan’ ým ,gün/eþime bakaným
sýrf bu yüzden iþte gitme!!!
zifiri bir karanlýk,uçurumdan düþecekmiþ hissi,bir boþluk
ve bu boþlukta savrulup giderken ben,sen gitme...
her þeyin üzerini buzlarla kaplamýþken
düþüncelerimi bir zýrhýn içine kapatmýþken
kendimi sýkýca sarýp sarmaladýðým kabuðumu kýrmanýn zamanýmýydý þimdi ?
zamansýz geldin belki,ama zamansýz gitme..
aman dedirtme.
bana kalýrsa sen hep bende kal ve
sýrf bu yüzden iþte benden hiç gitme!!!
gülüþün diyorum ya hep...
gülüþün bende huzur,gülüþün bende güven,gülüþün bende can,
ve yeniden yeþeren um-utlar...
sonrasýný düþünmeden bir teslimiyet...
dilim suskun, gözlerim görmez,ellerim titrek
yüreðim mi???
onu hiç sorma ...
küçük bir serçe besliyorum üzerinde,gün/eþiyle birlikte can geliyor ona da
çýrpýnýyor yüreðim/de .
ve sen
sýrf bu yüzden iþte benden gitme....hiç gitme!!!




25.09.15 dery@

Sosyal Medyada Paylaşın: