ÖLÜNÜN ŞİİRi

Dünyayý hiç görmemiþ gibi hayata açým.
Biraz daha yelde esmeli saçlarým.
Bu hareketsiz, yarý baygýn ben miyim?
Ne zaman yitip gitti gücüm, gençliðim.
Ölüm için daha hazýr deðilim.

Üzerime koydular soðuk bir býçak.
Aðýrlaþtým, beni yuttu bu yatak.
Göz kapaklarýmý kapadýlar tek tek.
Gözü yaþlý dualar okundu ruhuma
Fýsýl fýsýl, sunak sunak.

Çok az yaþadým, gezip görülecek yerler var daha.
Pek çok nimete dokunamadý bu eller ah!
Hayat devam edecektir bensiz olarak da.
Adým kazýndý unutulmuþ isimler diyarýna.
En sevdiðim üç insan bari beni unutmasa.

Üzerime hýzlý hýzlý atýldý taþ toprak.
Baþýmýn üstüne yazýldý adým.
Tamamen örtüldü her yaným.
Hasýr ve toprak benim daimi evim.
Az önce býrakýp gitti tüm sevdiklerim.

Bundan sonra yapayalnýz ve zamansýz,
Soðuk gün ve gecelerin uðultusunu dinlerim.

Sosyal Medyada Paylaşın: