Akl-ı Evvel'de Mahfûz
Kur’ân-ý Kerîm, edebiyat deðil hayattýr;
Kur’ân’sýz bir hayat, olabildiðince bayattýr.
Vahiy, aç ruhlara nâzil olan "Gök" nîmeti;
Vahye dayanmayan aklýn, sanma var kýymeti.
Aþk dâvâya benzer, cefâ çekmek de þâhide;
Abes olur, cefâsýz vuslat ummak vâhid’e.
"Allâh Ekber" de, dikil kýyâma, hâlin’ arz-et;
Yoktur O’ndan gayrý, feryâdýn’ duyacak Hazret.
Oku, okut. Vel Asýr’dan, bir de Ved-Duhâ’dan,
Kesme ümîdin’ müslüman, Dergâh-ý Hudâ’dan.
Ye’is u keder, büyük bir tehlike arz eder,
Sâlih kul nefsi, Zümer elli-üç’le þarz eder.
Gölge dediðin, hep senin duruþuna baðlý,
Þaþmaz kânundur, ister kentli ol, ister daðlý.
Ýsteme zinhâr, görgüsüzden un ya da hamur,
Kâni ol, yedirme güzelim rûhuna çamur.
Kanaât, bütün yükseliþler için kalbe kanattýr;
Serveti maddede deðil, ma’nâda görmek san’attýr.
Servet ve konfor, korkaklýðýn kapýsýný açar,
Eþyânýn tabiâtýdýr; girdiði kalbe korku saçar.
Malýný kalbine gömme müslüman, batarsýn;
Ahret biletin yanar, mezarda yan yatarsýn…
Ha orman olmuþsun, ha aðaç, ha sâdece yaprak.
Evvelin bir damla su... Âhirin ise toprak..!
Ýmaja deðil, îmâna yatýrým yap kazan,
Denizin üzerinde, tavada piþer sazan.
Yalan hýyânettir, doðruluk ise emânet;
Doðrulukta metânet var, yalanda cebânet.
Harâm katma, aklýn varsa lokma ekmeðine,
Ne varsa alýn terinde... Güven emeðine.
Dehânýn kökü zekâ deðil, o sendeki ter;
Sarýl inancýna... Sönmesin gözündeki fer.
Sabredenin her hakký, Akl-ý Evvel’de mahfuz;
Bakara yüz-elli-üç, sabýrlý kula makbuz..!
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.