O GİTTİ
O GÝTTÝ
O ki,
ölü bir bülbülün þakýmasý
bir gülün ýtrý
çelikten zincirlerle baðlý
sadakatle boyun eðdiðimdi
üstümde bulduðu
bir kadýna ait saç teli
keskin bir býçak gibi
þah damarýný kesti
gökten kudret helvasý
ve býldýrcýn yaðmadý diye
böylesi bir aþkta inkara düþtü
kirli bir balçýktan yaratýlmýþ olduðumu
yüreðime üflenen aþkla hayat bulduðumu
biatkâr havariler gibi
önünde diz çöküp secde ettiðimi unuttu
geceler boyu
manastýrlara kapanan sensizliðim
sana dualar etti
titrerken mum alevleri karanlýðýn gözlerinde
ecel teri gibi yokluðu damýttý
yalnýzlýðýn senfonisi
yankýlanýrken manastýrýn taþ duvarlarýnda
iç geçiren yalnýzlýðýmýn naaþý
aðýtlarla taþýndý “yaðmur yüklü bulutlar üstüne”
ve karanlýk çöktü
utanarak baþ eðdi sorgu melekleri
bulutlar kara’ya boyanarak aðladý
ve o gitti
yeminler olsun ki
ben uymadým þeytana
sinsice “ruhumu ele geçirmiþti”
yalnýzlýða içtiðim bir sigara dumanýyla
içime girmiþti
andolsun ki almadým koynuma
yalnýzlýktan baþka bir kadýný
kabahatim neyse çekerim
sabrým daðlar gibidir benim
Allah þahidimdir aldatmadým ben seni
ya geri dön
yada yüreðinden sürgün et beni
ölüm ne kadar güzeldir bilirim
yaþarken ölümler ölüm deðil
nihayet þahitlik etmedi yalnýzlýðýma
ve sorgu bitti
o gitti
ben öldüm
Efkan ÖTGÜN
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.