Ýnsan mý bu hýrsýna boyun eðen
Kadere isyanla küsen utansýn!
Aklýna þaþarým nazlanýp giden
Acizmiþ zavallý, üzen utansýn!
Bazen mutlu olur neþe saçarsýn
Gün olur neþeden güller açarsýn
Bazen bulutlar kararýr aðlarsýn
Aðlatýp gözleri üzen utansýn!
Umutsuz þiirler yazarken kalem
Zincire vurulmuþ hayaller yalan
Yorgunum nicedir olmuþum talan
Söylerse dillerim üzen utansýn!
Sana yazmadýðým ne varsa sürgün
Þiirim olur da duyarsýn bir gün
Tekerrürü tarif etmedi mi dün?
Tarihe yazdýrýp üzen utansýn!
Deryasýnda katre olduðum þiir
Dokunsa kalemim eriyiverir
Yangýnlar ruhumda kül oluverir
Mevsimi, iklimi üzen utansýn!
Hüzünler sardýysa güz pencereni,
Efkârlar bastýysa gönül evini,
Mýzraba dokundur dua telini,
Duyar da yaradan üzen utansýn!
Nuray AYHAN…
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.