Zaman

Benim de vardý duygularým
Dedi, düþünceli adam
Yaðmurlu bir Ýstanbul sabahýnda
Usulca beklerken garda

Bindiðinde otobüsüne
Hissediyordu bir kargaþa
Belki biraz midesinin üzerinde
Büyük bir bulantýydý her þey

Büyük düþünceleri vardý
Hüzün okyanusuna doðru ilerlerken
Ve görebiliyordu
Sevdiði kadýný

Yanýndan gittiðinde
Arkada býraktýðýnda
Zaman, savaþý baþlatýyordu
Ve yine kaybediyordu düþünceli adam
“Öfke” ile hey þeyini.

Sosyal Medyada Paylaşın: