/bizim oynadýðýmýz oyun., sadece kendi oyunumuzdu. suflörün fýsýltýlarý bir kulaðýmýzdan girip., öbüründen çýkýyordu./
ve gözleri mahmur sabahlarda, ilk ýþýklarý ile uyanarak günün hiç kimseye ait olmayan her yerine., el koyuyorduk yeryüzünün. gülüp., oynayarak.., baþýboþ mevsimlerde açan çýban aðaçlarýný, kökünden budayarak yerlerine güneþli çiçekler ekiyorduk, her birini tek-tek koklayarak…
/orkestra çukurundan yükselirken aristokrat ninniler ne türküler çalýp-söyleniyordu yüreklerimizde, ama ne türküler./
düþünce süzgecimizin altýndaki taneler, birer inci gibi parlýyordu geride kalan tortularýn ne olduðu, aklýmýzýn ucundan geçmiyordu. öyle bir heyecan.., dizgin tutmaz yýlký atlarýydýk., dört nala koþarken þaha kalkan ateþe benziyorduk canýmýn içi., ateþe.., toz-dumanýyla her þeyi yakan...
/düþmanlar hacimsiz ve þekilsiz leke gibiydi karþýmýzda ama tahtada bir þah eksikse, kazanan olmazdý satranç oyununda./
seninle her sabah ayný oyunu oynayarak baþlýyorduk yeni güne hep ayný arzu ve þehvetle açýyordu üstünü., içimizdeki cephe. ama canýmýn içi.., görmezler ki nehirler doðduklarý yerden, kavuþacaklarý denizi yani kazanmak diye kaygýmýz yoktu, bizimki bir yoldaþlýk meselesiydi…
..... .....
/oynanmadý aslýnda böyle bir oyun.., bu bir hasret þiiridir mesela Ýstiklal’de kol kola ve hafif sarhoþ, seninle Taksim’e doðru yürümektir./
Cevat Çeþtepe
Sosyal Medyada Paylaşın:
uzungemici Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.