serenat yaptým bu gece yine yalnýzlýðým dinledi serenatýmý notalarý kayýp seslerimde bir vurdumduymazlýðýn kayboldu izlerinde gel desem beklediðime; gelemez duy desem sessiz çýðlýklarýmý; duymak istemez gör desem perperiþan yýkýlmýþlýðýmý; görmek istemez boþlukta yankýlanýr kayýp notalarý serenatýmýn ruhumu astým kimsesizliðimin kenarlarýna kan kokan bir çivi vardý; kokusunda beklenen olan asýlý kaldý rüzgarsýz gecelerde ruhum kan kokan o çivinin kabarasýnda uzaktan bir keman naðmesi çalýyor yaðmur tane tane vururken çivide asýlý duran ruhuma hüzün, hasret ve acý adýna ne varsa bana veriyor söz geçiremiyorum artýk yok olan gururuma serenat yaptým bu gece yine yine yalnýzlýðým dinledi serenatýmý yýldýzlar gözkýrpýyor mütemadiyen onlar bile gülüyorlar yalnýzlýðýma...
Metin Kaya ÝLHAN Faroz TRABZON
Sosyal Medyada Paylaşın:
Metinkaya Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.