Şehri Niyaz ederek ben geldim İstanbul’ a. Özlem ÇETİN
Şehri Niyaz ederek ben geldim İstanbul’ a.
Göðsümün kafesini yýrttým emanet ettim Þehri niyaz ederek ben geldim Ýstanbul’ a. Al yüreðim senindir kaldýr aman at ettim Þehri niyaz ederek ben geldim Ýstanbul’ a.
Kabuk tutmaz yaram var kanadýkça kanýyor Dost diye düþtüm yola kör piþmanca anýyor Bu yara dost yarasý elden aldým sanýyor Þehri niyaz ederek ben geldim Ýstanbul’ a.
Gözlerim dolu dolu acý vurmuþ çehreme Yutkunduðum her sözcük çivi gibi üreme Baðbaným küs deðilim girmesem de, Ýrem’e Þehri niyaz ederek ben geldim Ýstanbul’ a.
Ýçimde köz birikti savurmaya yelim yok Yalvarýp yakaracak dilim, dilim dilim yok Mevsimler sensiz geçti dur diyecek halim yok Þehri niyaz ederek ben geldim Ýstanbul’ a.
Gazel oldum döküldüm kapýnýn eþiðine Düþ bozumu hislerim yol oldu ýþýðýma Cefada mahir olup kýyamam aþýðýma Þehri niyaz ederek ben geldim Ýstanbul’ a.
Yüreðime yaðarsýn Kars’ý mýn karý gibi Örselenip kalmýþým yüreðin zarý gibi Yiðitliðin si mgesi Erzurum bar’ ý gibi Þehri niyaz ederek ben geldim Ýstanbul’ a.
23.11.2015 Manisa Özlem ÇETÝN
Sosyal Medyada Paylaşın:
Özlem ÇETİN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.