_Körleþen kalemim taþ kesen yüreðim unuttun mu onu, Döktün mü yüzündeki bütün gülümsemeleri Hani en çok gözlerin, gözlerin diyordun! Yazýklar olsun!
Okþanmasa da baþým, anýlmasa da adým, Öptüðün hayallere ne oldu? Kor olup yaksa da sözlerin Ömrümü verdim köleliðine Hançerini bileyen bir cellât misali Sende kurban mý verdin al yazmalý sevgiliyi gider, gelmeze.
Yaðmurlar mý söndürüyor sana olan özlemimi zaman mý? Söylenen sözler mi, uzaklaþtýrýyor senin kýyýlarýndan Kýrýk aynalardaki suret benim deðil senindi Ateþten çok yakan yüreðini asýlý býraktýn yüreðimde Aðrýlýða peþrev tutan parmaklar Hadi hep birlikte kýnalar yakýn Dizinin baðý çözülmüþ toprakta sürünen bir sevdalýyým Bize düþmezdi kendi ateþinde har olmak Hoþçakal ömrümün var oluþu, Hoþçakal bir fýrtýna geçidi divane yürek ..
Özlem ÇETÝN 12/06/2014
Sosyal Medyada Paylaşın:
Özlem ÇETİN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.