DÖN GERİ,,,
Hasrete düþtüm düþeli, uykusuz artýk geceler,
Öyle alýþmýþ ki; dilim, ismini her dem heceler...
Söndü gözümden ýþýðým, sen buralardan gideli,
Dönmeyeni beklemenin, böylemi dersin bedeli...
Her yaným sisten bi duvar, boþluða düþmüþ gibiyim,
Gör ki; el açmýþ garibim, yokluðunun sahibiyim...
Dön geri gelsin yerine, ölmeden en son dileðim,
Aðladým yýllarca yeter, bir kere olsun güleyim...
Ömrümü serdim yoluna, gölgemi taktým peþine,
Alemi gezdim de bütün, rastlamadým bir eþine...
Gizleme benden yüzünü, vuslata ettirme veda,
Olsa da dönmem geriye, her þeyim uðrun da feda...
Tut uzanan ellerimi, kat beni aþkýn seline,
Baðlýyým efsunlu gibi, saçlarýnýn her teline...
Mahkumuyum gözlerinin, ben azad olmaz köleyim,
Bir kere gül gözlerime, razýyým öl de... öleyim.!
2008
Sosyal Medyada Paylaşın:
ahmet turgut atlık Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.