Senden Binlerce kilometre uzakta Biri var, seven Gözleri pencerede yolun gözleyen Özleyen Kýsýr düþüncelerle cebelleþen Sevda dehlizlerinin O loþ labirentlerinde çýkýþ arayan Devasa hüzünlerin kýskacýnda Kývranan bir yürek Bakýþlarý donuk Ýnsanlardan yýlmýþ, ürkmüþ Maðlup bir ordunun Baþ kumandaný gibi yorgun Yarýnýndan ümitsiz Beklentisiz Ve Bahtsýz biri
Karþýlamak için, seni, gülerek Limanda bekledim, belki diyerek Nasýl mutlu olsun bu deli yürek Gelenler içinde eðer sen yoksan
Gelmedin ki yine Yanan ben oldum Kahrolan, tükenen, yine ben oldum Sessizce geriye Dönen ben oldum
Ne umutlarým yeþerdi Ne de müjdeli haberler getirdi zaman Huzur kentinin kapýlarý Hiç açýlmadý ki bana Ne farký kaldý ki, yarýnýn dünden Bizim sevdamýzda Gül çiçek açmaz Tomurcukken solar,aþk bahçesinde Niyazlar devrilir Dualar ölür Bir inilti kalýr dudaklarýmda Billur kadar saftý Su kadar temiz Ne yazýk ki, ayrýlýða esir düþtü Sevgimiz Bastýrýlamýyor senli duygular Düþlerimde sen var Gözlerimde sen
Senle gezdiðimiz, o eþsiz yerde Zavallý yüreðim, ateþte, korda Orada eðlenen, insanlar var da Gülenler içinde, eðer sen yoksan
Her bir köþesine Ümitle baktým Bulamadým, göremedim sen yoktun Yanan ben oldum, dönen ben oldum Yine de adýný Anan ben oldum
Bu nasýl sevdadýr Söyler misin yar Ben bülbül olmuþum, iþim ah-ý zar Cevabý olmayan sorularla Boðuþurken buralarda Sen Belki de O sarý saçlý çocukla Þen, þakrak arkadaþlar arasýnda Kahkahalar atýyorsun dur, kim bilir Oysa ben Doðum ölüm arasý Ömür denilen bu kör olasý Yaþantýda Sensizlik aðýtlarý diziyorum göklere Sýnama sabrýmý ey felek benim Aðrýlar kol geze þakaklarýmda
Bir gün ýslatmadýn, kuru lebimi Sevindiremedin, kýrýk kalbimi Sana gönderdiðim, son mektubumu Alanlar içinde, eðer sen yoksan
Bilemeyeceksin Sevildiðini Þarkýyla, þiirle övüldüðünü Senden son dileðim, bil ki sevgili Düþün..? Beni böyle bitkin “seni düþünürken düþün”
Sadýk DAÐDEVÝREN Aþýk LÜZUMSUZ
Sosyal Medyada Paylaşın:
ASIKLUZUMSUZ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.