Gül yüzünde açsa sýnanýr lale
Arzuhâl mahlinde var mýdýr kâtip
Tebessüm ilinde düþerken kale
Muhabbeti gönle indirir hatip
Bunca his, incelik birikmiþ cana
Hüznün aðýr gelse titretir döþü
Ayaðýn dikeni ürkek yabana
Yoluna vefadýr bülbül ötüþü
Gün doðar güneþle keramet sende
Misk ile süzülür zülüften katre
Gönül mihracýna gölge, desen de
Bilindik niyete çekilmez setre
Kendi efkârýndan yüzün solsa da
Gülistan içinde sensin yaþayan
Etrafa sis çökse baðrýn dolsa da
Baþlarý döndürmen takdire þayan
Gül artýk rýzayla çözülsün lisân
Gül ki, gerdanýna edilsin hicret
Bir tatlý söze ki, meyleder insan
Yüreksiz olan da bulsun cesaret.
Nezahat YILDIZ KAYA