þu sandalyenin dili olsa
þu masanýn
þu ucunda dudak izinin kaldýðý çay bardaðýnýn
kuþlarýn daha güzel dille konuþup anlatabildikleri
rahatsýz edilmesi güç þarkýlar örneðin, þarkýlar diyorum
hiç mi anlayamazdýn, nasýl da güzel olduðunu
demlikte son dem
aþka çok var burada -keyfi de takýlabiliriz birazcýk kýrmýzýya
sandalyeyi çek, masayý, dudaðýný dahi, kuþlar kalsýn gökyüzünde
uçabildikleri kadar yükselsinler
sen gül, mesela hiç gülmeyi bilmiyormuþ gibi
biraz gözlerin
avuntu diyorum ben buna
tasmasýz köpek hürriyeti de dahil olsa, gemiler baþ aþaðý; baþaða
seni gördüðüm ilk günün mateminden öpüyorum, ellerim profesör makamýnda damar kazasý
güller çýkýyor kahverengi topraðýndan
içinde saz olan izdüþümü sonbahar menkýbeleri bunlar, bakýyorlar da alan yok
geçiyorlar da duran yok,
bir çýðlýk; yok oðlu yok
dudaklarýnýn kýrmýzýsý bile kasýklarýnýn beyazýndan blues ile tatmin olabilir
illa da sirke, yumuþacýk ten düðümüne çekilecek müstesna tada-ekþiye
kurcalarken çýkan suyun aðzýna siyahlýðý var
biraz haydut bu aralar o içerlenmeler
ve gariptir daha bir extra large vakitler
dans etmeden gitmenin köprülerden atýlasý hüznü var
kendime bir bileþeðim haddinden fazla
atomlarýn bað yapýsýnda hiddet valsýna hazýr sapansýz uçan kuþlar
biraz çekeceðim kendime
günyüzüne çýkarýlmýþ ýslak bir bakýþýn
dünyada gizli kalýp yýðýlacaðý çekmeceler eski
günmeden gecenin doðunu sýðýyor içeðriye
-belinden tutamazsýn hislerin bilakis
yolun karþýsýnda hep bir gitmeler vardýr, akýllý bir izmarittozukedisi ve serseri
k’aybolur susarsan
çaba: istediðin heykel olamaz sevdiði insanýn
hatýrlanmasýna kýrýlmasýn kimse þimdi yaðmura
döþünün bir martý sesine sýðýndýðýný özlüyorsun
biliyorsun
içerisi bin türlü s’ur
resimler asla yalan söylemez, gülmüyorsun