KANUN YASAKLI
Eyvaah, çaresizim, bu gurbet elde;
Dokuz takla atýyorum hedefe varmak için!
Feryat etsem kimse duymaz;
Saðýrlar ülkesinde…
Üstelik, bir uyarý levhasý asmýþlar tam önüme:
“Sevmek yasak!”
Konuþamam, söyleyemem derdimi;
Tebessümlerim yasla örülü…
Yürüyorum, hayat yolunda, sessizce;
Kayýp düþme korkusuyla, yavaþ yavaþ!
Adýmlarýmý küçültüyorum,
Sanki arkadan bir dost gelecek,
Yetiþip iki çift laf edecek;
Taþýdýðým yükü hafifletecek…
Mutlu olacaðým onu gördüðümde!
Günlerdir muhtacým dost yüzüne…
Derken;
Güzel bir âfet gelir yanýma;
Avuçlarý altýn dolu!
O an, duygular dolar, taþar gönlümde..
Þiir yazarcasýna!
Tam koluna girecekken;
Yine gelir önüme o levha:
“Sevmek Yasak!”
Sonra eve geliyorum;
Kafam bozuk.
Uyuyorum Izdýrap içinde…
Rüyama giriyor, sevdiðim ne varsa!
Sarýlmak için kollarýmý uzatýyorum,
Yaklaþtýkça uzaklaþýyor benden
Kaçarcasýna!
Anlamadýn mý hâla;
Ey Kanun-ül Budala!
Burasý saðýrlar memleketi;
Sevmeyi, sevilmeyi arzu etse de gönlün;
“Sevmek Yasak!”
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.