Aldanýþlar, kanýþlar her zaman, Hayatýn için de var oluyor. Hayat zalimlere ne kadar uygun bir mesken? Zalimlerin fotoðraflarýndan gülücükler eksik deðil. Mazlumlar ise yapayalnýz. Yalnýzlýk, yalaný yaþamaktan iyidir diye, Kabahatli olanlar da onlar. Meðer duygularýný, yanlýþ insanlara yatýrým yapmýþlar. Zaten adaleti yok bu hayatýn! Verildiði emeklere tek celsede, infaz hükmü verilir mi? Mazlumlar bekliyorlar. Zalimlerin yaktýklarý kibrit sönmeden, Parmak uçlarýný yakmasýný, ama ömür geçiyor. Ve bu hayatýn deðiþmeyen tek gerçeði, Beyaz kefen ve kara toprak! Hiçliðin sýcak kollarý, tüm bedenleri kavrayacak! Ve eminim ki; Ancak o zaman, adalet yerini bulacak…
Emir Kerküklü Sosyal Medyada Paylaşın:
emirkerkuklu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.