Deniz kenarýndayým, O güzelliði saatlerce izliyorum. Ne kadar saf ve þeffaf, Masmavidir renksiz suyuna raðmen. Masum ama fýrtýnasýyle tehlikelidir, Sonsuz gibidir limanlarýna raðmen. Ýzliyorum güzelliðini, Derinliðindeki vahþi alemi unutuyorum sanki !!! Güçlüler zayýflarý yiyen, korku dolu bir alem. Biraz daha derinliðini düþündüm, Orasý da bambaþka. Mercan sedefler inciler görünür, En pahalý eþyalar bulunur. Ya bu insan!!! Denize ne kadar çok benzer. Karþýnda dürüst,saf ve temizdir, Ama kalbinde ne var bilemezsin. Nefis ,þehvet ve kýskançlýk dolu, Deniz gibi kapkaranlýktýr içi. Belki de onun cevherindedir Asil madeni güzelliði. Bence bir insaný tanýmak için, Derinliðine varmalýyýz. Güzelliðini yüze çýkarýp, Kötülüklerini ebediyen gömeliyiz.
Sosyal Medyada Paylaşın:
emirkerkuklu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.