Kan çiçekleri

saçlarým evet bayým saçlarým yangýn yeri
alev alev kýrmýzý alabildiðine
ateþten taraklarla boylu boyunca yol
rüzgara teslim boynumda gelincik
aðaçlarý kökünden sökeli týrnaklarým
ellerimde emanet açmýþ kan çiçeklerim



sýrýlsýklam yaðmurlar ekiyorum
göðün göðsüne
gözleri sulanýyor bulutsuzluðumun
ben ateþlerimi kýnalayýp göðe yakýyorum
taze gelin masumluðunda yaðýyor
iki göz iki çeþme yaðmurlarým
sýrýlsýklam yanýyor gözlerimde an
kanýyor þehla bakýþlarým
kopuyor kayboluyor küstah gecelerde
yastýðýma diktiðim dilek çabutlarým



acýklý þiirler bana yazýlmýþ
radyom aðdalý aðýtlarý kulaðýma tükürür
bir soysuzun kucaðýnda k’ar revan kýþým
ve bir savaþ meydanýnda yalnýz bir ordu
susmalar biriktiriyorum cephanelerim de
ve sükütlar avaz avaz konuþuyorken
uluyan kurtlarýn sesini duyacaksýn
bembeyaz kar da ayak izlerim
ve ben bir k’ar yangýnýnda öleceðim!
Sosyal Medyada Paylaşın: