sen ey hercai kýlý kýrk yaran mahir kazulet kalbimi yakýp yalnýzlýðýmý piþirirken ocaklarda sen yanmaliydin ateþler üþüdüðünde
heyhât bahtý biçilmiþ þehirler kuruyorken kayýp düþleri de nereden çýkardýn bu sessiz kayboluþu uzaktan izlerken varoluþunun avuntusumuydu kuþlarýn
Ah güneþ þehrin keþmekeþinde buzul tanrýlar birleþip ayinlerde aþk daðýtmaktalar ve sonra tapmaktalar ateþe suya güneþe aya zifiri ordularda alný âk askerler daha murâda ermeden ölmekteler
ya mehtap eski bir þarkýyý dolamýþda diline yýldýz bakýþlý yârine seslenmiþ;
ey yâr! korkma savaþým sensin yýldýz ordular yaðdýðýnda denizlere gün geceye ay mehtâba dönüþtüðünde kipriklerini uzat kulesinden aþkýn rapunzel kýskansýn kipriklerini bir çýrpýda kessin saçlarýný ve sonra öpüp kaçayým daha bir güzel parlayan gözlerini..
Sosyal Medyada Paylaşın:
darıderun Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.