Ay ýþýðýnýn altýndayým güzelim, Üstelik hiç uykum yok. Kim bilir þimdi sen nerelerdesin? Kim bilir gönlün hangi prenste? Ama aslýnda sen benim prensesimsin Güzelim. Yýldýzlar ne de güzel parlýyor, Üstelik hiç uykum yok. Gökyüzünde bir yýldýz daha kayýyor, Kim bilir senin gözlerin hangi yýldýza bakýyor? Rüzgar; bakýlmaya hasret yüzüme vuruyor, Üstelik hiç uykum yok. Sonra aklýma senin o güzel yüzün geliyor; Saçlarýn, gözlerin, aþk kokan nefesin... Sen bembeyaz bir incisin benim için, Dokunulmayacak kadar nadide bir meleksin. Yine bir gece yarýsý güzelim, Ve ben yine seni düþünmekteyim. Üstelik hiç uykum yok, Evet, hiç uykum yok. Çünkü uyursam o korkunç ihtimal var: Rüyamda seni görememe ihtimali var Güzelim.
Sosyal Medyada Paylaşın:
ani Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.