Ey ruhumu kadife sesiyle besleyen kadýn, Ne çok olmuþ hüznüne bulaþmayalý, Cemre düþen gözlerine bakmayalý. Ne çok olmuþ tatlý bir kelamýn ucunda, Gönülden gönüle baþ baþa yatmayalý. Kirpiklerine yapýþmýþ ah o bölünesi kederler... Ne çok olmuþ onlarý ayýklamayalý. Ey billur bakýþlý saçlarý kýzýl kadýn, Ey dudaklarý aþkýn ateþinden kor olmuþ kadýn, Dokunsam kalbine usulca, Senin de hasret kokar her bir yanýn. Koklasam seni çýldýrmýþcasýna, Gece gündüz adýný yazsam sahralara, Yakar beni sahralar gibi dudaklarýn.
Ey kýzýl goncalarý sesiyle coþturan kadýn, Kalbine bulaþýp da bitmeyen aþklar göster bana. Dokunmak gibi olsun kýzýl saçlarýna. Zira yorgunum zorlu hayallerden, Beni faili meçhul aþklara sakýn býrakma.
Cansel Iþýk /Manyakaþkýngelini Sosyal Medyada Paylaşın:
ManyakAşkınGelini Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.