SÖZÜM ÖZÜM BİR...
Bir terennüme kurban gitti yetilerim,
Kýyýsýnda ölgün ve o devingen mahrem i mgelerin:
Anlýk bir yol ayrýmý aslýnda hele ki;
Köhne yargýlara teslim olmuþ kýsýk sesi yalnýzlýðýn.
Gün bile töhmet altýnda,
Sürçü lisan etmiþim de bir kez:
Karalanmýþ, gölgelenmiþ bir evrime mal edilmiþ kimsesizliðim.
Sanrýlar gölgede uçuþmakta,
Haznemde engin bir kýmýltý, cebelleþen
Neyse ne, demek düþse keþke payýma
Ve ölümüne gitsem buralardan.
Sýzan rahmet, elde kalan son nimet,
Al iþte, þu muðlâk týnýsý gönlün,
Hýrpani bulutlara yüklemiþim bir kez
Kýrýk cümlelerimi.
Dosta namert dercesine,
Yýkýmýný ömrün, bir marifet bellemiþçesine,
Hele ki þu kýrýlgan gündönümünü yok bilmiþçesine.
Bir varým bir yok,
Niyazým sürükler benliðimi sanýrsýn ki;
Baðrýma saplanan kýrýk bir ok:
Terennümü kayýp bir çehrenin,
Sükûtu dost eylemiþ bir lehçenin:
Hele ki sonu gelmez þu iþkence
Yine de yeniden demek her yeni günün tecellisinde,
Sondan bir evvel,
Kaderin yazdýðý o acý reçete.
Mimlenmiþ aþk, gölgelenmiþ masumiyet:
Savruk bir niyaz sýðdýrdýðým her heceye:
Hicraný devinen soluk bir gülün penceresinde,
En acýtan, en kanatan gömülü iþte
Görünmezliðin karanlýk izbesinde.
Hicret bildiðim tahakküm yüklü gölgelerin
Teferruatýna kaydettiðim
Ýstimlâk edilmiþ düþlerin kaygan zemininde
Ýlerlerken bir ileri bir geri.
Rabýtasý emsalsiz ömrün kýymet bilmez
Düþ malikleri…
Sözüm, özüm bir hele ki varsýl bir gönlün
Ansýz ve anlamsýz týnýsý;
Hanidir yoksunluðun kýyýsýna çarpýp da
Gerilediðim,
Hanidir zincire eklediðim yenilgilerim.
Kurallar, baðnaz yargýlar
Çekince yüklü nice edim
Bir elim boþlukta diðeri
Kayýp mazide takýlý kaldýðým.
Anlamsýz hatta yordamsýz,
Yitik çoðu zaman
Soluk benizli bir nizam
Eþkâli hepten kayýp.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.