haydi hâlleþelim ki küslük kalksýn ortadan bunca eziyet yeter yüz yüze gülüþelim sevda kutsal bir duygu çekiver iþportadan tut aþk ve muhabbeti bir uçtan bölüþelim
ben hüzünler çekerken sen keyif sürer oldun senden içimde kalmýþ ne varsa kökten yoldun vuslat denen hazzýndan hiç tattýrmayan züldün sorup anlamadýn ki hayata iliþelim
aþk bizi bizden önce tesadüfen de buldu sevi sensiz býraktýn gönülsüz kalýp soldu feda ettim kendimi ömrüme keder doldu cýs çýplak ortadayým ne kaldý biliþelim
ne yöne dönsem hicran salâha ermedim ben bana tövbe ettirdin insaf bilmez misin sen koyuþta gittin iþte sevgiden olduk mu men yer de yurtta yok artýk biz nasýl söyleþelim
içten kýzýl bir hazan durmadan dökülüyor dikiþ tutmaz hiçbir þey tuttuðum sökülüyor zaman geçiþte gitti gayri bel bükülüyor ne kaldý ki gönülde hasretle özleþelim…
(15.11.2015) AZAP…
Sosyal Medyada Paylaşın:
AZAP Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.