-"az bir git" taktım adını…

cerrah görmemiþ saf hissimin yarasý saðalmadan yine deþtin
oysa ummadýðým vakitte kalbimi çalan tek kadýndýn
aklýma bile gelmeyen hissimi azdýrýp ta koyup giden de sen
gelmenle gitmen ayný anda olan bir misafir gibiydin
uyuþamadýðýmýz yönlerimize raðmen beni az bir dinle dersem
sözlerime kulak verir misin?
sevinç içindeyken hýçkýra hýçkýra hiç aðladýn mý ki sen
içinin içine de sýðmadýðý halde mutluluklarýn
arzularýn en safýdýr o ilgi ve taktiri þefkatle görünce
ruhtan fýþkýrýr o an sicim gibi sevinçten gözyaþlarýn

bu þehrin yine sis gölgeleri düþüyor bak kadýnlara
iþlerinin koþar adým üstesinden gelmek farz onlara
ayaklarýnda ki yüksek topuklu ayakkabýlarýna raðmen
giz iliþkiler en kötü düþmanýdýr birlik konusun da
kandým mý-kandýrýlýyor muyum-kandýrýlýr mýyým sorularýyla
acabalar beyni sulandýrýr olmayanýn olmuþ görüntüsüne sýðýnarak
yiyip de bitirir kurtlarýn
farkýna varmadan aklýna sinsice girdiyse Çýfýt’larýn

ilk ayrýk makasýný geleceðime sen attýn kýskançlýkla
tümünü kökten koparýrcasýna kýrptýk ya baðlarýmýzý
darmadaðýnýk ettik de gitti yollarýmýzý
sýkýþýnca sýðýna bileceðimiz ne kadar da açýk kapýmýz var idi ise
bir daha hiç açýlamayacak þekilde kilitledik paslý kilitlerle
yüzüme kötü çarpar oldu patavatsýz aðzýmýn dilinden tüket-tiklerim
ruhum yitik biçare düþmüþ hep baþým da en büyük engelim
ben cümlelerimi de göçmenleþtirdim " az bir git " taktým adýný
ne var ki git-i de anlamayacaktýr o tutmaz freniyle ya
bu somut engelli halimi
veya illa ki bu konumumu hiç görmezden de gelemezdim ya

ah þu yalnýzlýðýn dili bir olsa da bir konuþabilse
kim bilir neler sýðdýrýr da durur saðýr kulaklara
yarenlik dostluk aþk sevgi vefa emeðin ve annelik veya babalýðýn
belki de insan olabilmenin önündeki en büyük setir bu yalnýzlýk
oysa aþka doðru dolu dizgin koþmayýnca yürekler aðlar
aþký da tatmadýktan sonra insaným demek bile zarar
ve o ki “mutlak” aþka eriþen kiþi derhal hak ettiði cenneti boylar
öyle ki bir usul ve erkan vardýr insancýktan insaný ayýran
nasibini alamayan kalplere karþýlýklý her þey de batar
yapýlan resimler-yazýlan yazýlar-yazýlan onca þiirler gibi
iþte bitti der sevinirsin oysa ne mümkün ki bitsin
devam etmek istesen de edemezsin
vaktin yetmez her þeylerini geride koyup da gidersin

bil ki hayatýmda yaþadýðým en mutlu olduðum aným
þuan da geliverdi aklýma
hayatým da o an ki kadar aþký görüp tanýmamýþtým
hiç mi hiç ama
ki bu mutlu anlarýn da elbette bir gün
mutlaka bir bedeli olmalýydý her þeyde de olduðu gibi
sonunda o bedeli de ödetin
iþte bu hikaye var ya benim öz mü öz hikayemdi gülüm...





(13.11.2015) AZAP…















Sosyal Medyada Paylaşın: