Ben aþka tutsak olacak kadýn deðilim, Gidenin arkasýndan akýtacak gözyaþlarým yok benim, Sevdiðine adam gibi sahip çýkanýn, Önünde eðilecek kadar saygým var benim. Kaldý ki taht kurduðu yeri darmadaðýn edipte, Kan revan içinde býrakana kalbimde yer yok benim. Yangýnlarým yok söndürülecek, Sevdiðim yok benim geri döndürülecek, Hüzünlü günlerim yok mutluluða dönüþecek, Siyah beyaz bir aþk hikayem yok benim renklendirilecek, Bembeyaz hayallerim yok benim kirlenecek, Pembe düþlerim yok benim ölecek, Bir aklým var oda kalbime hükmedecek, Bir sayfam var þimdi simsiyahýndan, Oda az sonra beyaza dönüþecek... Neyim mi var þimdi benim? Bu lanet mezarda býrakýp ta gittiðim, Gözlerine son defa bile bakmaya çekindiðim, Beni sevdiðini zannettiðim, Bir cenazem var benim. Gömdüm artýk dirilmez o. Ateþler de yandý da bir bana gelemedi o. Sabrým küllendikçe, Yaktý kendiyle beraber her yeri de. AFFETMEDÝ...AFFETMEDÝM..AFFEDEMEDÝK.. Þimdi küllerden arta kalan toz dumanýz, Kaldý yine yapayalnýz, Gittim ben yine uçsuz bucaksýz, Býrakma beni diyeceðim bir sevdiðim yok iþte benim. ARA SIRA GELÝP DE SULAYACAÐIM BÝR MEZARIM VAR ARTIK BENÝM.
Cansel Iþýk/Manyakaþkýngelini Sosyal Medyada Paylaşın:
ManyakAşkınGelini Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.