Yalnızlığım

Uzaklara sesim duyulmaz olurken
Yanýbaþýmdan gitmezdi yalnýzlýðým
Dört duvardan izlerken pusardý
Cevap bile vermezken
Sadece susardý benimle
Sanki deva olurmuþ gibi


Ömrümü kaplarken sesim çýkmadý
Buðulu camda dururken
Ellerim varmadý silmeye
Belkide yalnýzlýðýmýn nefesi olduðu için
Sadýktý biliyordum gitmeyecekti
Son anýma kadar yanýmdan


Üzerimde yorgan iken üþütmezdi
Sýmsýký sarýyorken
Tesellim olduðunu biliyordu
Hummalý gecelerime dosttu
Konuþmasa da hissettiriyordu
Dilimdeki suskunluðum çýðlýðýmdý


Vazgeçemezdim ondan çocukluðumdu
Kuytu köþelerde hep yanýmdayken
Cesaretimdi belkide
Tutunduðum dal yapmýþtým kendime
Kýrýlmasýndan korktuðum
Vuslatla gelen mihman yalnýzlýðým


Çýrpýnýrken yüreðim kuþlar gibi
Kafesimin baþýndaydý
Tutmasa da ellerimi
Avuturdu iki damla yaþ olup
Çünkü ondan baþka kimse anlayamazdý
Süzülürdü yanaðýmdan yalnýzlýðým


Manalý þarkýlar dinlerdik
Hayaller kurdururdu
Þiirlerime ilham olmayý da severdi
Dökülen dizelerdi yalnýzlýðým
Sitemleri yüklendikçe rahatlardý
Okuyan diller anlardý da hep susardý



Nesrin Önem Demir
13 11 2015
Sosyal Medyada Paylaşın: