Hayat kendi derinliðinin çizgilerini aþmakta Akrebin gözlerinden acýyý saðýyor insanlar Boyutlar ötesi þaþkýnlýk travmasý gönüllerde Yadsýnamaz bir saðanak alameti ufuklarda
Düþenin tutunacaðý bir dal olmalý uçurumlarda Bu sürgüsüz hanlarýn yataklarýnda irin olmamalý Yatalak bir gülüþ besledik asýrlarca sinemizde Sular alýr götürür bir gün bizi de çok uzaklara
Suskular üryan bir sancý, dudaðýmýzda üç hilal Oklarýmýzý kýrdý bir el, hücrelerimizde kibirler Düþlerimizi de satýn aldý eþkýyalar, yürek sus! Yamalý köprülerimizden düþeriz birer birer!
Usumda kiraz aðaçlarý, en tepesinde çocuklar Kuytulardan derledim sevgiyi, ismi menekþeler Söküldüm geçmiþin faylarýnda, gönülde keder Yürüyorum bilinmez meçhule, rotamda keder
Yüzün tenimdeki çizgileri, atýn beni hücrelere Kazýyýn yüreðimdekileri, ýþýnlayýn türlü dertlere Yakýn bedenimi, serpin küllerimi sarý denizlere Gömmeyin beni bu yozlaþan insan çirkefliðine
Selahattin Yetgin
Sosyal Medyada Paylaşın:
Selahattin YETGİN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.