Yorgunduk hepimiz fazlasýyla yorgun her þey alýþagelmiþ tekrar artýðý gibi nedensiz garip bir sýzý çöreklenince göðüs boþluðuna ansýzýn sorguluyorsun dayanýlmaz sandýðýn acýlarý
ne aðlatabilir ki bir insaný kolayca en çok ne çaresiz kýlar ellerini omuzdan kýrmaya neredeyse hiç görmediðin uykuda yanlarýndan geçip gittiðin gerçekleri senin sýkýntýn daha büyük aðrý daha korkunç yangýnlarda erimiþ tükenmiþ hayatýn oyalandýk kendimize gidip gelmekle
büyük adamlar onlar büyümemiþ çocuklar onlar sonra ihtiyarlar hala ekmek peþinde koþarken düþen yoksulluðun portresini tamamlayan durgun susuþlar
iyice anladým bir takým bekleyiþler sarýmtýrak yüzümüzde soðuk ölüm gölgesi bütün bu olup bitenler sadece artçý deprem kuru bir aðaç gibi içimizin merasý çöl kokan volkan yutup lav püskürten ateþli hastalýk sefili nefesimiz iyi niyetli biraz huzur örtermisiniz üzerimize dünya çok soðuk üþüyoruz...
Sosyal Medyada Paylaşın:
-Şafak- Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.