Yoksul

Yürüyordu,
Pencerelerine minder sýkýþtýrýlmýþ evlerin
Sokaklarýna doðru yürüyordu.

Çýkýyordu,
Ýnsanýn belini büken musalla yokuþunu,
Durup dinlenip öyle çýkýyordu.

Akýyordu,
Durgun sulara beni,
Akýntýya kendini býrakýyordu.
Yüreðim, aðla diyordu.

Oysa o gülüyordu.

Sosyal Medyada Paylaşın: